जस्संच्या तस्सं राहील का सारं?

आणखी एक अफलातुन कवीता....कुठेतरी वाचनात आली...पहा वाचुन तुम्हाला कशी वाटते ...

जस्संच्या तस्सं राहील का सारं?
हाक नुसती ऐकून थांबेल का वारं??

धपाट्याबरोबर मिळतील का आईच्या हातचे पोहे?
रिझल्टवरच्या सहीसह बाबांचा प्रश्न- काय हे?
सहलीच्या आदल्या दिवशी उडालेली झोप,
आजीबरोबर लावलेलं पहिलंवहिलं रोप

ती दीड रूपया भाड्याची सायकल
ब्रेकडान्स आणि मूनवॉक करणारा तो मायकल
खांद्यावर दिसेल का ती आडिडासची बॅग?
अन् मानेला रुतेल का तो नव्या शर्टाचा टॅग?

आवडती छत्री हरवेल का परत?
मोडतील का बेत आल्यावर ठरत?
शाळेतला मित्र मारेल का परत हाक?
मिळेल का कधी खिडकीजवळचा बाक?

ऐन सुट्टीत हरवेल का पत्त्यांचा कॅट?
आऊट कसा झालो कारण चांगली नव्हती बॅट?
होईल का ब्लॅक अँड व्हाईटचा कलर?
पाहिल्यावर एकदम चोरेल का ती नजर?

आईस्क्रीमची ती टिंग टिंग ऐकून पळतील का पोरं?
झाडावरची पाडुया का जांभुळ नि बोरं?
जस्संच्या तस्सं राहील का सारं?
हाक नुसती ऐकून थांबेल का वारं??

पण...

जस्संच्या तस्सं सारं काही राहत नाही
थांबवायला गेलो वारं तर,
वादळ आल्याशिवाय राहत नाही
धपाटा मारण्यासाठी तरी
आई जवळ हवी होती,
अन् दरवाज्यातल्या कारपेक्षा वाटतं
की जुनी सायकलच बरी होती...

आडिडास असो वा आणखी काही,
आजीच्या हातच्या लोणच्यापुढं
सारं काही दास आहे,
त्यांचीच आठवण येऊन आज
मन मात्र उदास आहे...
आठवणीच्या या सावल्यांकडे
मी आजकाल पाहत नाही
थांबवायला गेलो वारं तर,
वादळ आल्याशिवाय राहत नाही...

पुर्वी छत्री हरवली होती, आता छत्रही हरवलं आहे
प्रेयसीला लिहीलेलं पहिलंवहिलं पत्रही हरवलं आहे,
पावसाच्या प्रत्येक थेंबाप्रमाणे
तिची छबी नवी होती,
नजर चुकवण्यासाठी तरी आज
ती जवळ हवी होती
एरवी मुसळधार पावसातही चिंब भिजणारा मी
आजकाल पावसाच्या वाटेलाही जात नाही,
थांबवायला गेलो वारं तर,
वादळ आल्याशिवाय राहत नाही...
काळ बदलला...वेळ बदलली...
देश बदलला...वेश बदलला...
नाती बदलली...माती बदलली...
तरीसुद्धा... तरीसुद्धा...
मन काही प्रवाहाबरोबर वहायला तयार होत नाही...
खरंच....जस्संच्या तस्सं सारं काही राहत नाही
थांबवायला गेलो वारं तर,
वादळ आल्याशिवाय राहत नाही...